VELSEN - Op 3 juni 1992 is er in Beeckestijn bij de vijver een berk geplant. Op zich is dat niet zo bijzonder misschien. Bij de berk staat een steen met daarop de tekst: Ten groeiend monument ter ere van "De strijd van Leonard Peltier en alle andere indianen tegen 500 jaar verdrukking, landroof en moord".' Dus deze berk is niet zomaar een berk. Daar steekt iets en iemand achter. Henk Dekkers uit IJmuiden is degene die de boom heeft neergezet. Wie is Henk Dekkers?

Een blanke met een rood hart, luidt het antwoord. Hoe komt hij erbij om zo'n monument te plaatsen? Wat is de achterliggende gedachte? 'Respect voor het mysterie leven' is een belangrijk motto en een leidraad geworden in het leven van deze jonge zakenman uit IJmuiden. Henk Dekkers: 'Indianen worden geboren met een groot gevoel voor spiritualiteit. Zij hebben de boodschap om ons te vertellen wat we met de aarde moeten doen. Velen van ons hebben de arrogantie om deze boodschap opzij te leggen.'

Velen wel, maar zeker niet iedereen. Op het moment worden steeds meer mensen zich bewust van het belang van evenwicht in de natuur. Zij leven bewuster en gaan zorgvuldig met elkaar en plant en dier om. Zij doen dat individueel of sluiten zich aan bij groepen, bij voorbeeld bij de NANAI, Nederlandse Actie- groep Noord-Amerikaanse Indianen, zoals Henk Dekkers dat gedaan heeft. Bestuurders en kinderen zijn degenen die de toekomst maken en vooral zij zullen doordrongen dienen te zijn van het belang van al wat leeft.

Als tiener, zoon van een zakenman, had Henk Dekkers al zo zijn ideeën over wat hij later wilde gaan doen. Zingen, en een eigen zaak leiden en verder voelde hij toen al een grote drang om mensen en dieren te helpen. Hij kon in bed liggen huilen als hij hoorde wat de indianen was aangedaan. Het bekende hit-nummer uit die tijd `Wounded Knee' van RedBone, dat verhaalde van de slachting van vrouwen en kinderen van de Lakota-indianen in 1890, versterkte zijn wens om de boodschap van de indianen, het respect voor het ]even in al zijn facetten en de verbondenheid van al wat leeft, uit te dragen. Door studie en werk zakte het fanatisme van Henk Dekkers wat weg.

Na een moeizame, persoonlijk zware tijd, kreeg hij 'een nieuw bewustzijn', zoals Henk Dekkers het zelf noemt, 'en begonnen de zaadjes uit zijn jeugd te ontkiemen'. Hij ging zichzelf, naast zijn zakelijke activiteiten daadwerkelijk inzetten voor mens en dier. Zijn lidmaatschap van de NANAI bracht hem onder andere in contact met levende indianen. Hij correspondeert met ten onrechte gevangen gezette indianen en schrijft naar regeringsleiders als Bill Clinton gratieverzoeken. Het persoonlijke contact met de indianen leverde hem de naam SIG-MANI-TY-I-YANKE op. Hij kreeg deze naam van de Sioux en het betekent zoveel als: 'Running Wolf; altijd op weg, pijn en verdriet meenemend'.

Henk Dekkers staat beslist met beide benen op de grond en noemt zichzelf bij voorkeur nuchter en praktisch. Vanuit het zingen leerde hij over gevoel en vanuit het zakendoen leerde hij over geld. 'Geld is niet vies', zegt hij, 'integendeel, het is nodig om van te eten, een huis te hebben en een auto. Maar als je over hebt, geef het dan weg. Want wat kun je doen om mens, dier en bomen en planten te helpen? Bidden, geld geven, naar hulpbehoevende gebieden toe gaan en actievoeren.' Voor ieder mens valt iets binnen zijn mogelijkheden. Henk Dekkers roept op tot daadwerkelijke actie. Zelf neemt hij het voortouw, door brood bij de bakkers op te halen en aan de noodlijdende vogels uit te delen, door te bidden, door geld te geven aan instanties, door actie te voeren voor de indianen, door een gedenksteen en een boom te plaatsen op Beeckestijn en hij ... hoopt dat ieder die dit leest zich verantwoordelijk gaat voelen en iets gaat doen voor het voortbestaan van de aarde, de bomen, de planten, de mensen en de dieren. 'De Schepper gaf dat alles in bruikleen; wat laten wij onze kinderen na?'

Brigitte Waasdorp